Al een tijd heb ik
de gedachte om blogs te gaan schrijven. Toch zette ik steeds de stap niet.
Misschien herken je het wel dat je iets wel wilt maar het niet doet. Dat kan
zijn, omdat je het niet durft of denkt dat je het niet kunt.
Vorige week vrijdag was ik in gesprek met een
vriend en collega. En hij vroeg aan mij hoe het komt dat ik niet schrijf. Ik
gaf aan dat ik veel blogs voorbij zie komen die naar mijn idee te weinig
verdieping geven. Ik zoek vaak naar de diepte van woorden, gevoelens, emoties
en gedachten. Dit zorgt ervoor dat ik niet schrijf.
Als ik naar mijn verlangen kijk dan weet ik heel
goed wat ik wil: luisteren, spreken en schrijven. Achter luisteren en spreken
kan ik een vinkje zetten, want dat is in bedrijf. En daar ben ik heel dankbaar
voor. Nu het schrijven nog?
Ik vind het fijn om doelen te stellen en heb met
hem afgesproken dat ik die week daarna een blog zal hebben geschreven. Hij gaf
mij de tip dat een blog niet altijd de diepte in hoeft te gaan, maar dat het
ook kan gaan om herkenning bij mensen.
Bij deze lieve mensen, een van mijn
worstelingen. Ze lijken voor de een groot voor de ander klein. Toch gaat het
daar niet om. Het gaat erom wat je ermee doet! Ik hoef niet altijd meer de
diepte in. Ik mag nog meer op zoek naar Be light, live light!
Hoe zit dit bij
jou?
Ik wil het wel maar…..
Be light, live light
Tot volgende week!