Heb jij dat ook weleens? Dat je enorm boos kan worden om iets, een situatie of een persoon. Dat er diep van binnen een bom ontploft. Je zet je schrap, trekt je schouders op en je kaken zijn aangespannen. Je bent in opperste staat van paraatheid en wil iemand anders wel eens een lesje leren. Allerlei gedachten gaan er door je hoofd die je wel uit wilt schreeuwen.
Misschien herken je dit en weet je dat dit ook regelmatig bij jou gebeurd. En daarna, na de uitbarsting heb je spijt tot aan de hemel en weer terug. En toch voel je je ook opgelucht want je bent het kwijt.
Het kan ook zo zijn dat al deze woede in jou blijft omdat je het niet kan uiten. Je durft het niet uit te schreeuwen of alleen maar op een rustige manier te zeggen dat je boos bent. Want je weet niet wat er gaat gebeuren als je je boosheid uit tegen die ander. En stel je nu eens voor dat die ander niet goed reageert, dan is er een conflict en wat dan? Dan klap je dicht en weet je niet meer wat je moet zeggen. Daarna komt er een schuldgevoel met allerlei negatieve gedachten over jezelf. Had ik maar dit en was ik maar zo.
Ik zie in mijn praktijk regelmatig mensen die last van boosheid hebben maar niet goed weten om te gaan met deze emotie. Het is een emotie die ons is gegeven om te kunnen leven. Regelmatig hoor ik van mensen dat deze emotie er helemaal niet mag zijn. Ze hebben bijvoorbeeld geleerd dat als ze wel boos werden de situatie alleen maar erger werd. Dat er dan een nog groter conflict ontstaat. Er was geen ruimte voor boosheid en het daarachter liggende verdriet.
Hierdoor hebben ze geleerd dat het beter is om de boosheid niet meer te uiten. En als je met geweld bent opgegroeid dan mag boosheid er ook niet zijn. Want je wilt natuurlijk niet lijken op je vader of moeder die hun boosheid op een verkeerde manier uiten.
Vaak gaat er achter boosheid veel meer schuil dan je denkt. Het zijn situaties waarin we getriggerd worden door een situatie uit het verleden. Een situatie waarin onrecht is aangedaan en waardoor er een gevoel van machteloosheid kan ontstaan. Dit nemen we mee naar het hier en nu en zonder dat we het beseffen worden we enorm boos. Regelmatig gaat deze boosheid niet over de situatie van nu maar van toen.
Zelf was ik onlangs woedend over een situatie. En in mijn hoofd had ik al een scenario gemaakt van wat ik wilde gaan zeggen. Voor mijn gevoel was het dikke onrecht en daardoor voelde ik mij machteloos. Vervolgens ben ik gaan bidden, ik zei tegen God dat ik het totaal niet begreep en mij enorm boos voelde. Vervolgens kreeg ik het woord vergeving terug. Toen ben ik gaan nadenken, hoe komt het dat ik nu zo woedend was geworden. Uiteindelijk kwam ik uit bij situaties van vroeger waarin ik mij ook machteloos en woedend voelde. Daarna heb ik vergeving uitgesproken en de bitterheid die ik voelde verdween als sneeuw voor de zon. Vervolgens heb ik een gesprek gehad met de persoon en we hebben aan elkaar uitgelegd hoe we ons voelde. Dat was goed en daarmee sluiten we dit hoofdstuk.
Dat was weer een mooie levensles en verbazingwekkende genade.
Amazing Grace, how sweet the sound
And grace will lead us home,